Stillasbygging!

Det me har hatt om i pedaogikken den siste veka har eg syntes har vore svært så inntresant. Det eg har valgt og skrive om er dette med scaffolding, eller stilasbygging som me også kan kalle det.

En inntresant illustasjon på dette er den me den nærmeste utviklingsonen, der det viser ein sone for kva eleven kan klare på egenhånd, og ein sone utanfor for ting eleven kan klare med hjelpemiddel. Denne sonen viser på ein måte hva eleven er i stand til å klare om han får dei rette hjelpemiddela (lærarar, gjenstandar ol) Denne ytre sonen må ikkje vera for langt ute eller ha for stort sprik frå det elevane allerede behersker. Men den må også vera på eit høgare nivå sånn at eleven har nye mål å strekka seg etter. Hjelp og støtte i denne sonen er det som kalles stilasbygging. I starten treng eleven masse hjelp, og læraren må vise alt, etter kvart får eleven det meir og meir te og læraren kan da trekke seg meir og meir vekk. Derfor ser me på figuren av stilaset at stilaset går meir og meir ut te lenger opp man kommer.

Men er dette med stilasbygging bare aktuelt i skulen? Absolutt ikkje. dette er det samme man ser igjen når man for eksempel skal ut og vare lærling. Da er det masse det same prinsippet.

Eg har eit eksempel på stilasbygging i mitt eige liv. Eg var ikkje lærling, men eg jobba som sivilarbeidar i Skjold IL. Der hadde dei nettopp starta med fotballfritidsordning, som eit alternativ til den vanlige SFO. Og dette skulle eg vera med på. Ikkje aleina, men ilag med ein erfaren trenar som jobba som heiltids fotballtrenar. I starten var eg bare med som diltus for han, og satte ut kjegler og sånn. Då lærte eg mykje av sjå på han. Han var min modell. Etter kvart fekk eg meir og meir ansvar. Og fekk ha ansvar for små deler av økta, eller små grupper. Han var da til stede og kunne gi meg litt tebakemelding te meg, ka eg kunne gjort annleis og sånn. Etter kvart blei eg bare betre og betre i trenarrolla og fekk meir og meir tillit. Og etter nokre månadar, trong ikkje idrettslaget hente inn ein ny trenar når denne trenaren ikkje kunne stilla opp. Då fekk eg rett og slett heile ansvaret aleina.

Han hadde då rett og slett vore stillaset mitt, heilt til eg sto støtt på egenhånd og han meinte eg ikkje trong noko stillas lenger. Dette er noko eg selfølgeleg har vokst på og har nå ikkje noko problem med å klare noko eg ikkje trudde eg skulle klare før dette. Eg utvikla sonen for ting eg kunne klare på eigenhånd, med at eg fekk go hjelp og veidledning i den nermaste utviklings sonen min.

Stillasbygging folkens!!;)