I konstruktivismen legger man vekt på at det er kvart enkelt individ som på konstruere sin eigen kunnskap. Kunnskap er ikkje noko som kan overførast, som ei ferdig ”vare” frå ein person (lærar), til ein anna (elev). Man meinte at man ikkje lærer noko av å få ytre stimulerande påverknadar, men at man måtte prøve ut ting sjølv og på den måten læra av det. Ein av dei så var først ute med å påpeika viktigheita av elevens deltaking når det gjaldt læring var, filosofen og pedagogen John Dewey. Han er mest kjent for sitt ord: ”learning by doing”. Å her kjem det godt fram kva han meiner må til for å ha god læring. Elevane lærer av å gjer ting, å utforske å prøve ting ut sjølv. Han var sterk motstand av den tradisjonalistiske måten å tenke skule på, der det var læraren som var i fokus, og elevane bare satt passiv og skulle ta inn over seg denne kunnskapen som lærarane prøvde lære frå seg. Det er viktig å få med at Dewey meiner ikkje at det er nok å bare gjer ting, handling er ikkje tilstrekkeleg for læring meiner han. Og i det ligg det at man må også reflektere og resonnere over det man har gjort, og at det er denne koplinga mellom handling og refleksjon som er det sentrale i hans teorier. Utan denne refleksjonen ville det bare blitt prøving og feiling.
Eg er einig i Dewey sin teori. Og trur nok eg vil bruke noko av det han seie og hans teoriar, når eg er ferdig utdanna som lærar. Eg gjekk også ut frå hans teori når eg planla mi mattematikkøkt, i samband med undersøkingslandskapet eg skulle leggja til rette for i matte og pedagogikk oppgåva mi.
Spesielt dette meg refleksjon synest eg er viktig, det at me snakkar om det etterpå. For det er mykje du gjer på skulen, som liksom er grei skuring, men så når timen er slutt så kan du tenka, kva var det me eigentleg gjorde nå? Du lærer mykje av å prøve å sette eigne ord på det du har gjort og lært. Gjere kunnskapen din på ein måte, og dette er jo det som ligg i ordet konstruktivismen. Det at du skal konstruere din egen kunnskap, at det ikkje nytter å møte opp på skulen som ei tom flaske, og forvente å bli fullt opp.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
4 kommentarer:
Hei:-)
Eg tykkjar at du skriv bra, og visar at du har god forståelse av det me har hatt som pensum denne veka. Du skriv reflektert og med eigne ord. Eg er heilt einige i at det er viktig.
Eg tykkjar også at å læra ved å gjera er noko ein treng uansett alder.
Flott at du understrekar refleksjonen si rolle! Utan den blir det som du skriv, berre prøving og feiling!
Kva kan me i praksis gjere for å sikre refleksjon, unngå at timane berre blir "grei skuring"?
hei Tina:)
Takk for kommentar. Eg er heilt enige me deg at dette er aktuelt, same kor gammal du er:)
Å te deg Steinar, takk te deg og!
Mi meining når det gjeld å sikre denne refleksjonen blir å prøve å avslutte ein time der elevane har jobba på egenhånd, med ein diskusjon. Eller vertfall prøve å få fram ein diskusjon. For å få dette til, trur eg det er vikti å ha tenkt litt på dette på førehand, at ein har tenkt på litt spørsmål ein har lyst til å spørra klassen om, sånn at du drar denne diskusjonen i gong.
Ein anna måte kan var å slutte me undervisninga/jobbinga, 5 min før timen er ferdig og be elevane skriva ned kva dei har gjort denne timen, og at dei skal prøve å beskrive kvifor dei trur dei har gjort nettop dette. Ikkje vett eg om dette fungerer i praksis, men det har eg jo god tid til å finne ut:)
Legg inn en kommentar