Motivasjon!

Motivasjon er viktig for elevane i skulen. Motivasjon kan delast opp i indre og ytre motivasjon. Ved indre motivasjon er det ofte interessa for ein ting som kan drive elevens innsats, at de syns det er noko veldi kjekt å læra om. Mens med ytre motivasjon kan det vara noko utanforståande som driv eleven i form av ei belønning eller liknande. Gullerotprinsippet er eit fint døme då dette.

Det er heilt klart best om alle elevane vart drevet av den indre motivasjonen. At dei syntes at alt på skulen var så kjekt at dei gledeleg oppførte seg eksemplarisk og gjorde alt det dei skulle uten å lage bråk og lignande. Men lev me i ein slik drømmeverden? Nei!

Så av og til treng elevane ei stimulering utanfrå som får dei til å ute sitt beste. Og det har eg lyst å dele mine erfaringar med. Det er heilt klart at ei gullerot kan gjere underverker i ein klasse. Har opplevd det sjølv ved fleire annledningar. Etter mi tid som assistent i skulevesenet, har eg observert kossen mange lærarar brukar denne metoden for å motivere elevane sine. Men det går vel ikkje an å ”lokke” elevane gjennom 10 år i grunnskulen? Derfor eg det viktig å avgrensa bruken av gullerøtter, du må ikkje bruke heile klasen med ein gang. Då kan du fort få problemer som lærar. Tenk om du lokkar elevane til å var arbeidsame og rolige med belønning heile tida, då kan du fort få problem med å få dei til å gjere noko utan belønning med ein seinare anledning, for kvifor skal dei gjere noko utan å få belønning, som dei fekk det for i førige veke? Eg hadde vertfall tenk på den måten, elle tenkte på den måten når eg gjekk på skule. Vis beskjeden før timen er: ”Vis dokke er snille og jobbe fint nå, så skal dokke få lenger friminutt.” så sa det seg sjølv at det funka bedre enn om at læraren bare bad oss om å vera stille.

Detta opplevde eg sjølv i aller høgaste grad når eg jobba ved ei Skule fritids ordning. Eg hadde ansvaret for ei ganske bøllete gruppe, og sleit ofte med å få dei til å roe seg ned, det var ofte kaos. Så eg bestemte meg for å lokke dei med at me skulle gjere kjekke ting, vis dei oppførte seg fint. Lokka me boller, vafler, kakao, bruk av gymsal, dataspeling osv. Og det fungerte jo utmerket det, te dess eg ikkje hadde så mange fleire gullerøtter på hand. Då var det tilbake til kaoset igjen. Eg ga beskjed om at dei skulle vara rolige, men fekk bare te svar: ”ka får me for det da? Me trenge ikkje vera rolige om me ikkje får noko for det”. Så eg brende meg kraftig på akkurat det der. Så det er ein erfaring eg tar me meg, du lærer av dine feil.

Så konklusjon når det gjelder å bruka belønning som virkemiddel, må var at ein ikkje må overdriva det. For det er ingen tvil om at ytre motivasjon fungerer veldi godt om du vil ha rask resultat. Men overdreven bruk kan føre til at det til slutt verkar mot sin hensikt. Det kan eg skriva under på!